آکنه گونه‌‌ای بیماری التهابی است که پوست حدود ۹ درصد از جمعیت را دچار می‌کند و در سنین ۱۲ تا ۲۴ سالگی شایع‌تر است.
اگرچه داروهای تجویزی برای درمان آکنه وجود دارد، بسیاری از افراد به مثابه نخستین راه درمان، می‌کوشند رژیم غذایی خود را، از جمله با کمک مکمل‌های غذایی، اصلاح کنند.
اطلاعات بسیار کمی در مورد مکمل‌های ویتامین خوراکی برای آکنه وجود دارد. این مقاله که در وبسایت «وری ول هلت» منتشر شده است، ویتامین‌ها و مواد معدنی‌‌ای را که معمولا برای کمک به بهبود آکنه پیشنهاد می‌شوند، و نیز تحقیقات پیرامون آنها را بررسی می‌کند.
تغذیه و آکنه: آیا ارتباطی وجود دارد؟
مطالعات اندکی نشان داده است برخی از مواد غذایی، مانند لبنیات و رژیم‌های غذایی با قند بالا، ممکن است در ایجاد آکنه نقش داشته باشند.
همچنین، چند مطالعه نشان می‌دهد که «استرس اکسیداتیو» از دلایل احتمالی بروز آکنه است. به نظر می‌رسد که سطح آنتی‌اکسیدان‌های خونی افراد مبتلا به آکنه پایین‌تر از افراد دیگر است. هرچند ممکن است آنتی‌اکسیدان‌ها درمانی احتمالی برای درمان آکنه باشند، این نتیجه‌گیری هنوز با انجام تحقیقات ثابت نشده است.
مقاله‌ای در وبسایت مجله علوم پزشکی رازی، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران، درباره «رادیکال‌های آزاد» و «استرس اکسیداتیو»، توضیح داده است که رادیکال‌های آزاد، محصولات سمی حاصل از متابولیسم اکسیژن‌اند که حاوی دست‌کم یک الکترون جفت‌نشده باشند. بنا به این توضیح، «تولید بیش از حد رادیکال‌های آزاد طی فرایندی به نام استرس اکسیداتیو باعث آسیب به قسمت‌های مختلف سلول نظیر پروتئین‌ها، DNA و غشای سلول» می‌شود. این «آسیب‌های برگشت‌ناپذیر» سپس به «تغییر در عملکرد سلول یا مرگ سلول» منجر می‌شود. در ادامه این توضیح آمده است که «آسیب اکسیداتیو به مولکول‌های حیاتی، نهایتا به بروز بیماری‌های مزمن، از قبیل بیماری‌های قلبی، سرطان، دیابت، آلزایمر، پارکینسون، آرتریت و ناباروری منجر می‌شود.» همچنین، استرس اکسیداتیو زمانی ایجاد می‌شود که تعادل بین تولید رادیکال‌های آزاد و آنتی‌اکسیدان‌ها از بین می‌رود بدن قادر به سم‌زدایی و مقابله با آثار مخرب آنها نیست.
ارتباط بین تغذیه و آکنه، در بهترین حالت، صرفا نظریه است و شواهد علمی محدودی برای حمایت از تغییر توصیه‌های غذایی فعلی یا استفاده از مکمل‌ها به مثابه روشی استاندارد برای مدیریت آکنه، در دست است.
آکنه نوعی بیماری التهابی پوست است که معمولاً در سنین ۱۲ تا ۲۴ سالگی اتفاق می‌افتد. گرچه داروهای تجویزی برای آکنه وجود دارد، اما برخی بیماران ترجیح می‌دهند ابتدا از روش‌های طبیعی مانند مکمل‌های غذایی استفاده کنند.
شواهد علمی محدودی در مورد اثربخشی مکمل‌های ویتامینی در درمان آکنه وجود دارد. ویتامین‌هایی مانند A، E، D و همچنین روی و سلنیوم گاهی اوقات توصیه می‌شوند اما مطالعات کافی برای تأیید اثربخشی آنها صورت نگرفته است.
مصرف مکمل‌ها باید تحت نظر متخصص باشد. مکمل‌ها نباید جایگزین درمان‌های استاندارد شوند. تنها راه مطمئن برای درمان آکنه، مشورت با پزشک است تا بهترین روش درمانی بر اساس شرایط بیمار تعیین شود.
