نور آبی بیش از دیگر رنگ‌ها در جو پراکنده می‌شود؛ به همین دلیل چشم ما اجسام دوردست را غالباً با ته‌رنگ آبی مشاهده می‌کند
یکی از ویژگی‌های شگفت‌انگیز جو زمین پراکندگی نور است؛ همان پدیده‌ای که باعث می‌شود آسمان آبی به نظر برسد. اما این پدیده تنها به رنگ آسمان محدود نمی‌شود، و در درک عمق و فاصله نیز نقشی کلیدی ایفا می‌کند.
نور آبی که طول موج کوتاه‌تری دارد، بیش از دیگر رنگ‌ها در جو پراکنده می‌شود. به همین دلیل چشم ما اجسام دوردست را غالباً با ته‌رنگ آبی مشاهده می‌کند. این اثر همراه با کاهش وضوح سبب می‌شود مغز ما فاصلهٔ بیشتری برای آن اجسام در نظر بگیرد.
به بیان ساده، هر چه جسم دورتر باشد، بخشی از نور آن پیش از رسیدن به چشم ما در جو پراکنده می‌شود. این امر دو نتیجه دارد: نخست آن‌که اجسام دور آبی‌تر از اجسام نزدیک به نظر می‌رسند؛ دوم آن‌که خطوط و جزئیات‌شان وضوح کمتری پیدا می‌کند.
نمونهٔ بارز این پدیده را می‌توان در مناظر طبیعی همچون «گرند کنیون» مشاهده کرد. در چنین صحنه‌ای صخره‌های نزدیک بافتی شفاف و رنگی سرخ‌گون دارند، در حالی که لبه‌های دوردست آنها محو و مه‌آلود به چشم می‌آیند و سایه‌ای آبی بر آنها نشسته است. این تغییر در ادراک صرفاً به خاطر فاصلهٔ بیشتر نیست، بلکه مستقیماً نتیجهٔ پراکندگی نور در جو است.
...
