آخرهفتهها یا فصل تعطیلات برای بخش قابل توجهی از افراد وقت شرکت در جشنها و مهمانیها و مصرف الکل است. تحقیقات تازه نشان داده است که تأثیرات الکل بر بدن انسان چندان خوب نیست. طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، در سال ۲۰۱۹، ۲.۶ میلیون مرگ در سراسر جهان به مصرف الکل نسبت داده شده است.
این آمار شامل مرگهایی ناشی از بیماریهایی مانند بیماریهای قلبی، بیماریهای کبدی و انواع مختلف سرطان، و همچنین مرگهای ناشی از حوادث مرتبط با مصرف الکل مانند سقوط، غرقشدن، تصادفات جادهای و خودکشی است.
باید اضافه کرد که این آمار مربوط به دوران قبل از همهگیری کووید-۱۹ است؛ زمانی که استرس و انزوای ناشی از این بحران جهانی باعث افزایش مصرف الکل شد و این روند همچنان ادامه دارد.
شاید جای تعجب نباشد که بسیاری از افراد به سمت مفهومی به نام «کنجکاوی نسبت به ترک الکل» گرایش پیدا کردهاند. این گرایش به افزایش محبوبیت مکانهایی مانند بارهای بدون الکل، نوشیدنیهای جایگزین و ماههایی نمادین برای کاهش یا قطع مصرف الکل مانند «ژانویه الکل ممنوع» و «اکتبر بدون الکل» منجر شده است.
تصمیم به نوشیدن یا اجتناب از آن یک انتخاب شخصی است. تاریخچه فردی، سابقه خانوادگی، تحمل نسبت به پیامدهای کوتاهمدت مصرف (مانند از دست دادن کنترل، مستی، بیهوشی یا خماری)، نگرانیهای مربوط به سلامت بلندمدت و حتی علاقه داشتن یا نداشتن به مزه الکل همه در این تصمیم تأثیرگذار هستند.
با این وجود برای کسانی که میخواهند مصرف الکل را ادامه دهند، راهکارهای زیر برای کاهش گیرایی الکل میتوانند مفید باشند:
۱. مصرف الکل را کاهش دهید یا بهطور کلی از آن اجتناب کنید
ناگفته پیداست که بهترین روش برای جلوگیری از اثرات منفی الکل، مصرف نکردن آن است. اگر تصمیم به نوشیدن دارید میتوانید با کاهش مقدار مصرف و ایجاد فاصله زمانی بین نوشیدنیها، اثرات آن را به حداقل برسانید.
یک روش مؤثر این است که بین هر نوشیدنی الکلی، یک لیوان آب بنوشید. این کار نهتنها باعث کاهش میزان مصرف الکل میشود، بلکه بدن شما را نیز هیدراته نگه میدارد. همچنین، این روش به کاهش شدت خماری روز بعد کمک میکند.
۲. هرگز با معده خالی الکل ننوشید
یکی از مهمترین نکات در کاهش اثرات منفی الکل، خوردن غذا قبل یا هنگام نوشیدن است. وقتی الکل را با معده خالی مصرف کنید، سرعت جذب آن در خون افزایش پیدا میکند و ممکن است باعث بالا رفتن سریعتر سطح الکل در خون شود.
خوردن غذا، بهویژه غذاهای غنی از پروتئین و چربی، میتواند جذب الکل را کندتر کرده و به بدن فرصت بیشتری برای پردازش آن بدهد. بنابراین، اگر قصد نوشیدن دارید، حتماً قبل از آن یک وعده غذایی کامل بنوشید.
۳. میزان مصرف استاندارد الکل را در نظر بگیرید، نه تعداد لیوانها را
توجه داشته باشید که تعداد لیوانها بهتنهایی نشاندهنده میزان مصرف الکل نیست. برای مثال یک لیوان بزرگ شراب ممکن است معادل دو یا حتی سه نوشیدنی استاندارد باشد.
یک نوشیدنی استاندارد در ایالات متحده شامل حدود ۱۴ گرم الکل خالص است که معادل است با:
– ۳۵۰ میلیلیتر آبجو با ۵ درصد الکل.
-۱۴۰ میلیلیتر شراب با ۱۲ درصد الکل.
– ۴۲ میلیلیتر از نوشیدنیهای سنگین مانند ودکا، ویسکی یا جین با ۴۰ درصد الکل.
آگاهی از مقدار دقیق الکل در نوشیدنیهایتان میتواند به شما کمک کند مصرف خود را کنترل کرده و از مصرف بیش از حد اجتناب کنید.
۴. از مشروبهای گازدار کمتر استفاده کنید
مشروبهای گازدار مانند شامپاین یا الکلهایی که با سودا ترکیب میشوند، سریعتر جذب بدن میشوند. دلیل این امر این است که گاز موجود در این نوشیدنیها سرعت جذب الکل را در معده افزایش میدهد.
این موضوع باعث میشود تأثیر الکل زودتر احساس شود و ممکن است شما را به مصرف بیشتر ترغیب کند. بنابراین اگر قصد نوشیدن دارید، بهجای الکلهای گازدار از الکلهای غیرگازدار استفاده کنید.
۵. همیشه مراقب نوشیدنی خود باشید
مهم است که بدانید چه چیزی در لیوان شماست. از پذیرش نوشیدنیهایی که از مواد داخل آن مطمئن نیستید خودداری کنید، زیرا ممکن است مقدار الکل موجود در آنها بیش از حد انتظار شما باشد.
برای مثال نوشیدنیهایی که در مهمانیها سرو میشوند ممکن است حاوی چندین واحد الکل باشند.
علاوه بر این هرگز نوشیدنی خود را در کناری رها نکنید. متأسفانه ممکن است فردی مواد ناخواستهای به نوشیدنی شما اضافه کند، چیزی که میتواند خطرات جدی برای سلامتی ایجاد کند.
کارشناسان علاوه بر این موارد، دو نکته دیگر را نیز برای مصرفکنندگان الکل گوشزد میکنند:
برنامه حملونقل امن داشته باشید: اگر قصد دارید الکل مصرف کنید، حتماً یک راه امن برای بازگشت به خانه در نظر بگیرید. این میتواند شامل استفاده از تاکسی، درخواست از یک راننده معتمد یا استفاده از وسایل نقلیه عمومی باشد.
از ترکیب الکل با مواد دیگر خودداری کنید: مصرف همزمان الکل با موادی مانند ماریجوانا میتواند اثرات خطرناکی ایجاد کند. این ترکیب باعث یک تداخل دارویی به نام «تقویتکنندگی» میشود که در آن اثرات مواد بهطور چشمگیری افزایش مییابد.