جمهوری اسلامی سالهاست که سیاست گروگانگیری را برای پیشبرد اهداف پلید خود استفاده می کند. پایه های اساسی این رژیم با گروگانگیری ریخته شده است. در روزهای اولیه تاسیس رژیم، فعالیت گروگانگیری باعث انزوای ایران شد. و این فعالیتها بیش از چهل سال است که ادامه دارد. در آخرین مورد از این گروگانگیری ها، روزنامه نگار و پادکست ساز ایتالیایی چپچلیا سالا که با ویزای خبرنگاری به ایران سفر کرده بود، بازداشت شد. برخی منابع آگاه گفته اند که جمهوری اسلامی آزادی چپچلیا را مشروط به آزادی محمد عابدینی کرده که چندی پیش در ایتالیا دستگیر شده است. محمد عابدینی متهم است که قطعات پهپاد را به ایران فرستاده است.
گاهشمار گروگانگیری جمهوری اسلامی در چهار دهه گذشته نشان می دهد که این رژیم در بیست سال اخیر این سیاست خود را گسترش داده است. در طول بیست سال گذشته این رژیم صدها تن از اتباع خارجی و دوتابعیتی را در ایران بازداشت کرده است. در برخی از این موارد بازداشتی ما شاهد کشته شدن قربانیان در زندانهای جمهوری اسلامی بودیم. کاووس سید امامی فعال محیط زیست و زهرا کاظمی روزنامه نگار که هر دو تابعیت ایرانی-کانادایی داشتند در زندانهای جمهوری اسلامی جان خود را از دست دادند. هنوز از سرنوشت رابرت لوینسون آمریکایی که آخرین بار در سال ۱۳۸۵ در جزیره کیش دیده شده است، خبری در دست نیست.
جمهوری اسلامی سیاست گروگانگیری را برای دو هدف شوم خود دنبال می کند. وقتی یکی از عوامل اطلاعاتی و یا تروریستی جمهوری اسلامی در کشوری دستگیر می شود، جمهوری اسلامی در کوتاهترین مدت یکی از شهروندان آن کشور را بازداشت می کند تا با نیروی خود معاوضه کند. سیاست دوم جمهوری اسلامی از بازداشت شهروندان خارجی و یا دو تابعیتی اخاذی از طرف مقابل است. جمهوری اسلامی در ازای دریافت مبالغی شهروندان خارجی و یا دو تابعیتی را آزاد می کند.
گروگانگیری جمهوری اسلامی تنها به این گونه موارد خلاصه نمی شود. این رژیم سالهاست مردم ایران و همراه با نیروهای نیابتی خود، زندگی مردم برخی کشورها را به گروگان گرفته است. اما زنجیره ی نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی در منطقه در حال پاره شدن است و سیاست گروگانگیری جمهوری اسلامی هم محکوم به شکست است.
