تصور کنید در میان تپه‌هایی سرسبز قدم می‌زنید که خورشید بر شما می‌تابد و صدای آواز پرندگان اطراف‌تان را پر کرده است. این صحنه‌ی آرامش‌بخش و دلنشین، علیرغم سادگی‌اش، در دنیای مدرن امروز به‌تدریج به صحنه‌ای نادر تبدیل شده است.
صدای طبیعت به دلیل کاهش جمعیت پرندگان رو به خاموشی است. این امر باعث شده که تعامل انسان‌ها با طبیعت کاهش یابد؛ پدیده‌ای که گاهی با اصطلاح «انقراض تجربه» توصیف می‌شود.
این کاهش تعامل با طبیعت به بدتر شدن وضعیت سلامت عمومی منجر شده است.
پرندگان اغلب صداهای متنوعی دارند و آوازشان به موسیقی پس‌زمینه فعالیت‌های ما در فضای باز تبدیل می‌شود.
گوش دادن به آواز صبحگاهی پرندگان باید شبیه به شنیدن اجرای یک ارکستر کامل باشد که هر سازی با پیچیدگی و حجم خاص خود می‌نوازد.
این تنوع با خود زیبایی می‌آورد و فرض کنید اگر فقط طبل و ترومپت در ارکستر حاضر باشند، چطور موسیقی یکنواخت و حتی خسته‌کننده می‌شود.
در دهه‌های اخیر اما این اتفاق در طبیعت افتاده است. امری که باعث شده محققان در بریتانیا در یک مطالعه به ارتباط بین صدای پرندگان و انسان‌ها بپردازند.
آن‌ها جوامع پرندگان را در ۲۱ تاکستان بررسی کردند و ویژگی‌های موسیقایی منطقه محل زیست‌ها آن‌ها را با استفاده از شاخص‌های صوتی که پیچیدگی و حجم صدا را اندازه‌گیری می‌کنند، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
نتایج نشان داد که تاکستان‌هایی با گونه‌های متنوع‌تر پرندگان، دامنه‌های صوتی بلندتر و پیچیده‌تری دارند.
...
