مطالعات محققان نشان می‌دهد که پرندگان هم مانند انسان‌ها با افزایش سن دوستان کمتری دارند. البته در مورد انسان‌ها، اغلب تصور می‌شود که افراد مسن دوستان کمتری دارند، زیرا در مورد افرادی که وقت خود را با آنها سپری می‌کنند حساس‌ترند و یا این که افراد هم سن و سال آنها با افزایش سن کمتر و کمتر می‌شود. همچنین، شاید کم‌حوصلگی عامل اصلی باشد.
شناسایی دقیق دلیل بنیادین تنها‌تر شدن انسان‌های مسن برای محققان دشوار بوده، بنابراین آنها به بررسی جوامع حیوانات روی آورده‌اند. در همین راستا، تیم تحقیقاتی جدیدی به رهبری امپریال کالج لندن، جمعیت گنجشک‌ها را در جزیره لوندی واقع در کانال بریستول مورد مطالعه قرار دادند.
جزیره لوندی به این دلیل انتخاب شد که میزبان جمعیت «بسته‌ای» از گنجشک‌هاست، به این معنی که هیچ گنجشکی جزیره را ترک نمی‌کند یا وارد آن نمی‌شود. این بسته بودن جمعیت به تیم تحقیقاتی اجازه داد تا اطلاعات دقیق زیادی را در مورد آنها جمع‌آوری کند، از جمله سن، تکامل، باروری و روابط اجتماعی که به مدت ۲۵ سال ثبت شده است.
با نسخه‌برداری دقیق از سن و روابط اجتماعی این دسته از پرندگان، آنها دریافتند که گنجشک‌های مسن‌تر مانند انسان‌های پیر دوستان کمتری دارند. بنا بر یافته‌های این تیم تحقیقاتی، دلیل آن می‌تواند این باشد که آنها هیچ «انگیزه تکاملی» برای انجام این کار وجود ندارند: در حالی که دوستی به پرندگان جوان کمک می‌کند تا سرزنده‌تر بمانند و با موفقیت بیشتری تولید مثل کنند، این امر در مورد پرندگان مسن‌تر صدق نمی‌کند.
جولیا شرودر، محقق ارشد در دپارتمان علوم زیستی امپریال کالج لندن، گفت: «این مکانیسم تکاملی ممکن است در انسان‌ها نیز عمل کند و موجب تمایل کمتر آنها به داشتن دوستان جدید و تن دادن آنها به تنهایی شود.»
خانم شرودر افزود: «در نهایت، مطالعه رابطه روند دوستی با افزایش سن چه در گنجشک‌ها یا انسان‌ها ممکن است به ما نشان دهد که چگونه می‌توان به افراد مسن کمک کرد تا دوستان جدیدی پیدا کنند و بار تنهایی‌شان کاهش یابد.»
