ریزپلاستیک‌ها همه جا وجود دارند. آنها در کبد، خون و حتی مغز انسان هم مشاهده شده‌اند و اجتناب از آنها تقریبا غیرممکن است، اما برخی اقدامات می‌تواند میزان مواجهه با آنها را کاهش دهد.
واشینگتن‌پست به نقل از شری میسون، پژوهشگر آلودگی آب شیرین در دانشگاه گانون پنسیلوانیا، توصیه می‌کند افراد با شناسایی منابع پلاستیک در زندگی روزمره و یافتن راه‌هایی برای کاهش استفاده از آنها، میزان مواجهه خود با ریزپلاستیک‌ها را محدود کنند.
مقاله جدیدی که روز سه‌شنبه در مجله پزشکی مغز Brain Medicine منتشر شد، راهکارهایی کلیدی برای کاهش مواجهه با ریزوپلاستیک‌ها پیشنهاد کرده است.
از مصرف مواد غذایی فوق فراوری‌شده اجتناب کنید
غذاهای فوق‌فراوری‌شده نسبت به غذاهای کم‌فراوری‌شده ریزپلاستیک‌های بیشتری دارند. یک مطالعه نشان داد که در تمام ۱۶ محصول پروتئینی که پژوهشگران نمونه‌برداری کردند، ریزپلاستیک وجود داشت. از میان محصولات آزمایش‌شده، میگوهای سوخاری بیشترین ذرات پلاستیک را داشتند. ناگت‌های مرغ بسیار فراوری‌شده هم نسبت به سینه مرغ معمولی، در هر گرم ۳۰ برابر بیشتر ریزپلاستیک داشتند.
جین مانکه می‌گوید: «قاعده کلی این است که هرچه غذا بیشتر فراوری‌شده یا فوق‌فراوری‌شده باشد، میکرو و نانو پلاستیک‌ها بیشتری از آن آزاد می‌شود.»
ریزپلاستیک‌ها ممکن است حتی در کابینت ادویه‌های شما نیز پنهان باشند. یک مطالعه در سال ۲۰۲۳ مقدار زیادی پلاستیک در نمک پیدا کرد. این مطالعه هفت نوع نمک از جمله نمک خوراکی، نمک دریا و نمک صورتی هیمالیا را تجزیه و تحلیل کرد. هر نمک مقدار قابل اندازه‌گیری ریزپلاستیک داشت، اما نمک صورتی هیمالیایی درشت و نمک سیاه بیشترین ریزپلاستیک‌ها و نمک یددار کمترین ریزپلاستیک را داشتند.
استفاده از چای کیسهای با بسته‌بندی پلاستیکی را کنار بگذارید
یک عدد چای کیسهای نایلونی می‌تواند بیش از ۱۱ میلیارد ذره ریزپلاستیک و سه میلیارد ذره نانوپلاستیک آزاد کند.
دم کردن برگ چای یکی از راه‌های اجتناب از مشکلات مربوط به چای‌های کیسهای است. کیسه چای‌های ساخته‌شده از سلولز، یک ماده تجزیه‌پذیر، هم بسیار ایمن‌تر از پلاستیک‌اند. به علاوه این مزیت را دارند که به چای کمک می‌کنند مواد مضر دیگر مانند فلزات سنگین را هم جذب کند.
آب لوله‌کشی بنوشید
شری میسون می‌گوید که نوشیدن آب معدنی ممکن است هزاران ذره میکروسکوپی پلاستیک وارد بدن کند. در واقع، آب در بطری پلاستیکی بزرگ‌ترین منبع ورود ریزپلاستیک‌ها به بدن است.
پژوهشگران دریافته‌اند که یک لیتر آب معدنی به طور متوسط حاوی حدود ۲۴۰ هزار ذره پلاستیک است که بیشتر آنها نانوپلاستیک‌ها هستند. یعنی آنقدر ریزند که به‌سختی قابل‌مشاهده‌اند و معمولا با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شوند.
البته ممکن است در آب لوله‌کشی هم ریزپلاستیک وجود داشته باشند، اما مقدار آن حتما کمتر است. کارشناسان هشدار می‌دهند جوشاندن و فیلتر کردن آب هم اگرچه می‌تواند تا ۹۰ درصد ذرات پلاستیک موجود در آب آشامیدنی را حذف کند، این فرایند ممکن است مواد شیمیایی سمی به آب منتقل کند.
...
