آیا چاقی مفرط یک بیماری است؟ کارشناسان جهانی با پیشنهاد تقسیم‌بندی جدید و معیارهای دقیق‌تر، به دنبال بازنگری در تعریف چاقی مفرط و سوءبرداشت‌های رایج هستند.
کمیسیون ۵۶ نفره کارشناسان در مقاله‌ای که در مجله «Lancet Diabetes & Endocrinology» منتشر شده، می‌گوید: «اینکه آیا چاقی مفرط یک بیماری است یا نه، به یکی از جنجالی‌ترین و بحث‌برانگیزترین موضوعات در پزشکی مدرن تبدیل شده است.»
از یک سو به دلیل اینکه چاقی مفرط به وضوح با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲، بیماری‌های قلبی، برخی سرطان‌ها و مشکلات دیگر سلامت مرتبط است، سازمان جهانی بهداشت و سایر نهادها آن را یک «بیماری مزمن و پیچیده» می‌دانند.
و از سوی دیگر فعالان مخالف «چاقی‌هراسی» نیز می‌گویند به دلیل اینکه بسیاری از افراد که به عنوان چاق مفرط تعریف می‌شوند، هیچ مشکل جدی زمینه‌ای ندارند و زندگی سالم و فعالی را دنبال می‌کنند، این افراد به طور خودکار بیماری تلقی نمی‌شوند.
در عین حال، برخی بیماران و پزشکان معتقدند که چاقی مفرط باید به عنوان یک بیماری در نظر گرفته شود تا توجه و سیاست‌گذاری‌های بلندپروازانه‌ای برای مقابله با این مسئله به عنوان یک بحران سلامت عمومی جلب شود.
«چاقی بالینی»
پس از سال‌ها بحث، این کمیسیون راه میانه‌ای را پیشنهاد کرده و دو دسته جدید برای چاقی مفرط معرفی کرده است.
بر اساس این پیشنهاد، زمانی که چاقی مفرط بر عملکرد اندام‌های بدن تاثیر بگذارد، باید به عنوان یک بیماری با نام «چاقی بالینی» در نظر گرفته شود.
معیارهای تشخیص چاقی بالینی شامل مشکلات قلبی، کبدی یا تنفسی، کلسترول بالا، آپنه خواب، درد در مفاصل مانند لگن، زانو و پا یا مشکلات دیگری است که بر زندگی روزمره تاثیر می‌گذارند.
اما افراد چاقی که با این مشکلات مواجه نیستند، باید به عنوان «چاقی پیش‌بالینی» طبقه‌بندی شوند که نیازمند نظارت است، اما نیازی به مداخله پزشکی ندارد. این رویکرد از خطر «شناسایی افراد سالم به عنوان بیمار» جلوگیری می‌کند.
این کارشناسان همچنین توصیه می‌کنند که به جای شاخص توده بدنی (BMI) که نسبت وزن به قد را برای تشخیص چاقی مفرط می‌سنجد از روش‌های دقیق‌تری مانند اندازه‌گیری دور کمر، نسبت دور کمر به باسن یا حتی اسکن تراکم استخوان استفاده شود.
...
