عصر یخبندان کوچک و پیامدهای عمیق آن برای جهان

عصر یخبندان کوچک و پیامدهای عمیق آن برای جهان
۲
۰

«عصر یخبندان کوچک» دوره‌ای از سرمای جهانی بود که از اوایل قرن چهاردهم، پس از پایان «دوران گرم قرون وسطی» آغاز شد، و تا اواخر قرن نوزدهم و شروع روند گرمایش جهانی ادامه یافت.

در این دوره دمای سالانه نیم‌کره شمالی به‌طور میانگین حدود ۰.۶ درجه سانتی‌گراد کاهش یافت، و در برخی مناطق دما تا ۲ درجه افت کرد. کوه‌های اروپا، آلاسکا، پاتاگونیا و نیوزیلند شاهد گسترش یخچال‌های طبیعی بودند.

شواهد سرمایش از منابعی چون مغزه‌های یخی، حلقه‌های درختی، و اسناد تاریخی، به‌ویژه از سال ۱۶۵۹ به بعد که اندازه‌گیری‌های مستقیم آب‌وهوایی در اروپا آغاز شد، گردآوری شده‌اند. علت این پدیده ترکیبی از عوامل مختلف از جمله کاهش تابش خورشیدی، نوسانات جوی، و فعالیت‌های شدید آتشفشانی دانسته می‌شود.

به‌ویژه کاهش فعالیت لکه‌های خورشیدی در دوره‌های ۱۴۵۰–۱۵۴۰ و ۱۶۴۵–۱۷۱۵ با سردترین سال‌های این دوران در اروپا هم‌زمان بوده است. همچنین، نوسانات منفی «نوسان اطلس شمالی» موجب ورود هوای سردتر به شمال اروپا می‌شد. فوران‌های بزرگ آتشفشانی همچون لومبوک (۱۲۵۷)، لاکی (۱۷۸۳)، و تامبورا (۱۸۱۵) نیز با فرستادن خاکستر به جو نقش مهمی در کاهش دمای جهانی ایفا کردند.

...

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *