با ورود اولین جبهه هوای سرد به کشور و ناتوانی حکومت در تامین برق و گاز مورد نیاز شهروندان، ایران وارد یک ابربحران بی سابقه کمبود انرژی شده است. قطعی گاز و برق سراسری در فصل زمستان در حالیکه ایران دومین ذخایر گاز جهان در اختیار دارد، فاجعه ای باورنکردنی است. خاموشی های سراسری، آلودگی هوا، تعطیلی مراکز آموزشی و سازمان های دولتی، مراکز صنعتی و تجاری، کشور را وارد فاز جدیدی از تقابل مطالبات و نیازهای اساسی جامعه ایران با سیاست های اقتصادی و منطقه ای جمهوری اسلامی کرده است.
حکومت با ارائه آمار و ارقام غیرصحیح، اصراف بی رویه برق و گاز از طرف مردم و تحریم ها را عوامل اصلی شرایط موجود معرفی می کند. جمهوری اسلامی در توجیه تعطیلی مدارس و ادارات در نقاط مختلف کشور از الفاظی مانند «مدیریت انرژی» و «جلوگیری از افت فشار گاز» استفاده می کند که به نوبه خود مضحک است. زیرا حکومتی که چنین منابع عظیم نفت و گاز را در کنترل خود دارد چرا باید از تامین خدمات اساسی مانند برق و گاز به شهروندان خود عاجز باشد؟
آمارهای شرکت بی پی نشان می دهد جمهوری اسلامی با وجود کسری گاز و افت ۳ درصدی مصرف داخلی، صادرات گاز ایران به خارج را افزایش داده و برای جبران کسری گاز، به مصرف سوخت های آلاینده مازوت و گازوئیل مبادرت ورزیده است. نظام همین سیاست را در حوزه برق نیز پیش برده است چنانکه با وجود کسری بیش از ۱۰ هزار مگاوات برای مصارف داخلی، با افزایش دویست درصدی صادرات برق، ۵ هزار مگاوات یعنی نزدیک به نیمی از کسری برق داخلی را به کشورهای همسایه فروخته است.
