ما از سنین پایین تشویق می‌شویم که یک رنگ را به عنوان رنگ مورد علاقه‌مان انتخاب کنیم، اما به طرز عجیبی با بزرگ‌تر شدن ترجیحات ما اغلب تغییر می‌کند و این عمدتا به دلیل تأثیراتی است که خارج از کنترل ما هستند.
در سال ۱۹۹۳، شرکت تولید کننده مداد شمعی «کرایولا» یک نظرسنجی غیرعلمی اما جالب انجام داد: این شرکت از کودکان آمریکایی خواست تا رنگ مداد شمعی مورد علاقه‌شان را بگویند. بیشتر کودکان یک رنگ آبی نسبتا استاندارد را انتخاب کردند. همچنین سه رنگ دیگر از طیف آبی نیز در لیست ۱۰ رنگ برتر قرار داشتند.
هفت سال بعد، این شرکت آزمایش خود را تکرار کرد. باز هم، آبی کلاسیک در جایگاه اول قرار گرفت، در حالی که شش رنگ دیگر از طیف آبی نیز در لیست ۱۰ رنگ برتر ظاهر شدند؛ از جمله رنگی با نام جذاب «آبی کولاک». این رنگ‌ها در کنار رنگ‌هایی از طیف بنفش، سبز و صورتی جای گرفته بودند.
برای لورن لابرک، استاد دانشگاه رود آیلند که اثر رنگ در بازاریابی را مطالعه می‌کند، محبوبیت رنگ آبی در چنین فهرست‌‌هایی تعجب‌آور نیست. او اغلب شبیه به مهمانی‌هایی که تم رنگ به خصوصی دارند، از دانشجویان خود در کلاس‌هایش می‌پرسد که رنگ مورد علاقه‌شان چیست. بعد از این‌که دانشجویان، پاسخ‌هایشان را گفتند، او اسلایدی را بر روی پرده به آنها نشان می‌دهد: «من اسلایدی دارم که از قبل آماده شده و بر رویش نوشته شده که ۸۰ درصد شما رنگ آبی را انتخاب کردید.» او معمولا درست می‌گوید و واقعا ۸۰ درصد دانشجویان آبی را انتخاب کرده‌اند. او می‌گوید: «دلیلش این است که ما وقتی بزرگ می‌شویم، همه‌مان آبی دوست داریم. به نظر می‌رسد که این وضعیت در فرهنگ‌های مختلف یکسان است و تفاوت زیادی وجود ندارد. مردم رنگ آبی را دوست دارند.» (جالب است که ژاپن
یکی از معدود کشورهایی است که مردم از رنگ سفید نیز به عنوان یکی از سه رنگ محبوبشان نام می‌برند
علاقه ما به انتخاب رنگ محبوب، از جمله ویژگی‌هایی است که در دوران کودکی ظهور می‌کند. از هر کودکی بپرسید که رنگ مورد علاقه‌اش چیست، اکثریت – با مداد شمعی در دست – از قبل آماده پاسخگویی خواهند بود. بر اساس نتایج تحقیقاتی که انجام شده، نوزادان انتخاب‌های گسترده و نسبتاً متغیری در ارتباط با رنگ‌ها دارند. (هر چند به طور کلی آنها رنگ‌های روشن‌تر را بیشتر ترجیح می‌دهند). اما هرچه کودکان بیشتر در جهان سپری می‌کنند، بر اساس رنگ‌هایی که در معرض آنها قرار گرفته‌اند و معانی احتمالی که این رنگ‌ها برایشان پیدا می‌کند، بیشتر به رنگ‌های خاصی گرایش پیدا می‌کنند. و احتمال این‌که آنها رنگ‌های روشن مانند نارنجی، زرد، بنفش یا صورتی را رنگ‌هایی مثبت ببینند، بیشتر است.
