دانشمندان برای نخستین بار، مولکول‌های آب را بر روی سیارک کشف کرده‌اند، یافته‌ای مهم که می‌تواند به رمزگشایی از چگونگی تبدیل زمین به سیاره آبی‌رنگ کنونی کمک کند.
بررسی ترکیبات سیارک‌ها به اخترشناسان کمک کرده است تا از معمای چگونگی پراکندگی مواد، شامل آب، در سراسر منظومه شمسی، و چگونگی تغییر و تحول این پراکندگی در طول اعصار پرده بردارند.
از آنجایی که آب، عنصری مهم برای تمامی حیات روی زمین است، پژوهشگران امیدوارند که این شناخت جدید، به یافتن مکان‌هایی برای جست‌وجوی حیات احتمالی، چه در منظومه شمسی و چه فراتر از آن، کمک کند.
آنیسیا آردوندو، ستاره‌شناس که در این کشف مشارکت داشت، در اظهاراتی گفت: «سیارک‌ها بقایای فرآیند تشکیل سیاره‌اند، از این رو ترکیبات آن‌ها بسته به جایی که در سحابی خورشیدی شکل گرفته‌اند، متفاوت است.»
دکتر آردوندو توضیح داد: «پراکندگی آب بر روی سیارک‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، چرا که این امر می‌تواند چگونگی انتقال آب به زمین را روشن کند.»
دانشمندان در این بررسی جدید، ویژگی‌های «آشکار» آب مولکولی را در سیارک‌های آیریس و ماسالیا کشف کردند.
آن‌ها برای انجام این کشف، از داده‌های رصدخانه استراتوسفری اخترشناسی فروسرخ (سوفیا) – پروژه مشترک ناسا و سازمان فضایی آلمان- استفاده کردند.
[توضیح مترجم: سوفیا یک هواپیمای بویینگ ۷۴۷ است و به شکلی تغییر کاربری داده شده تا بالاتر از بخش بزرگی از اتمسفر پرواز کند. این به تلسکوپ ۹ پایی نصب‌شده در این رصدخانه امکان می‌دهد که دید واضحی از منظومه شمسی و سایر بخش‌های فضا داشته باشد.]
در حالی که مشاهدات پیشین، نوعی هیدروژن را هم در ماه و هم بر روی سیارک‌ها شناسایی کرده بود، آن بررسی‌ها نمی‌توانستند بین آب و خویشاوند شیمیایی نزدیک به آن، یعنی هیدروکسیل تمایز قائل شود.
دانشمندان در پژوهش‌های پیشین، تقریبا معادل یک بطری آب ۱۲ اونسی (۳۴۰ گرمی) را که در یک متر مکعب خاک سطح ماه به دام افتاده بود پیدا کردند که از نظر شیمیایی در مواد معدنی گیر افتاده بود.
دانشمندان در بررسی جدید، دریافتند که میزان آب در این سیارک با فراوانی آن در سطح سمت پیدای ماه، همخوانی دارد.
دکتر آردوندو گفت: «به طور مشابه، آب در سیارک‌ها می‌تواند با مواد معدنی، همبسته شود و همچنین جذب سیلیکات شود و در شیشه سیلیکاتِ برخوردی، به دام افتاده یا در آن پخش شود.»
پژوهشگران در پی این یافته‌های جدید، از تلسکوپ فضایی فروسرخ اصلی – تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا – استفاده می‌کنند تا با توجه به اپتیک دقیق و نسبت بهتر سیگنال به نویز آن، اهداف بیشتری را بررسی کنند.
پژوهشگران می‌گویند: «پخش و توزیع آب بر روی سیارک‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، چرا که این توزیع می‌تواند از چگونگی انتقال آب به زمین پرده بردارد و در مورد چگونگی انتقال احتمالی آب به سیارات بالقوه زیست‌پذیر در خارج از منظومه شمسی ما کاربرد داشته باشد.»
دکتر آردوندو گفت: «ما پیشنهاد پژوهشی دیگری برای مرحله بعدی داریم تا ۳۰ هدف دیگر را بررسی کنیم. این بررسی‌ها درک ما را از توزیع آب در منظومه شمسی افزایش خواهد داد.»
