دانشمندان «جست‌و‌جوی هوش فرازمینی» در آمریکا ادعا می‌کنند که با یک نهنگ گوژپشت در آلاسکا به‌عنوان نمونه‌ای برای ارتباط با بیگانگان فضایی صحبت کرده‌اند.
نهنگ‌ها به تولید صداهای پیچیده‌ای معروف‌اند که هزاران مایل مسافت زیر آب طی می‌کند تا با یکدیگر صحبت کنند، اما درک کامل صداهایشان همچنان دشوار بوده است.
پژوهشگران پیش‌تر صدای چند گروه از نهنگ‌ها را ضبط کرده‌اند که زیر آب غرق آوازهایی طولانی بودند که همچنین، آهنگین و در حال تغییر مداوم بودند.
فرد شارپ، یکی از نویسندگان این پژوهش، توضیح داد: «نهنگ‌های گوژپشت به‌شدت باهوش‌اند، سیستم‌های اجتماعی پیچیده دارند، از حباب‌ها ابزارها‌ــ‌تورهایی درست می‌کنند تا ماهی بگیرند، و از طریق آوازها و صداهای جمعی ارتباط گسترده‌ای برقرار می‌کنند.»
لیسا واکر، نویسنده دیگر این پژوهش، به نیویورک پست گفت: «زبان آن‌ها پیچیده است. آن‌ها صدای شبیه سرفه و استفراغ و ناله و جیغ درمی‌آورند. صداسازی‌شان جذاب است. ما سعی داریم بفهمیم این صداهای تولیدی چه معنایی دارند.»
پژوهشگران در این تحقیق صداهای نهنگ‌های گوژپشت را که زیرآب ضبط شده بود برای سایر نهنگ‌ها در ساحل آلاسکا پخش کردند.
آن‌ها دریافتند در حالی که بیشتر این نهنگ‌ها به فریادهای ضبط‌شده اعتنایی نکردند، یکی از آن‌ها‌ــ یک نهنگ ماده به نام تواین‌ــ به‌مدت ۲۰ دقیقه دور قایق دانشمندان چرخید و این صداها را تقلید می‌کرد.
پژوهشگران کاملا مطمئن نیستند که این فریاد ضبط‌شده چه معنایی دارد، اما گمان می‌کنند نوعی «بانگ ارتباطی» باشد که نهنگ‌ها برای صدا زدن یکدیگر استفاده می‌کنند.
دکتر واکر توضیح داد: «ممکن است مثل این بوده که ما بگوییم سلام، و او پاسخ داده است سلام، و ما دوباره بگوییم سلام.»
برندا مک‌کوان، نویسنده ارشد این پژوهش، در بیانیه‌ای گفت: «ما معتقدیم این اولین بار است که چنین تبادل ارتباطی میان انسان‌ها و نهنگ‌های گوژپشت به زبان [نهنگ] گوژپشت صورت گرفته است.»
دانشمندان در حال حاضر تصور می‌کنند که فرازمینی‌ها به برقراری ارتباط علاقه‌مند خواهد بود و گیرنده‌های انسانی را هدف خواهند گرفت.
آن‌ها می‌گویند رفتار نهنگ‌های گوژپشت «بی‌تردید» از این فرضیه «پشتیبانی می‌کند».
پژوهشگران امیدوارند با مطالعه سیستم‌های ارتباطی هوشمند غیرانسانی، مانند نهنگ‌ها، فیلترهایی طراحی کنند تا برای هرگونه سیگنال فرازمینی دریافت‌شده به کار ببرند.
تازه‌ترین یافته‌ها همچنین به این موضوع اشاره دارد که از بازپخش فریادهایی که به‌شکلی موثر طراحی شده باشند می‌توان برای مکالمه تجربی با نهنگ‌ها و سایر گونه‌های غیرانسانی تعامل‌پذیر استفاده کرد.
