این غار که در عمق ۱۰۰ متری قرار دارد، می‌تواند محل مناسبی برای انسان‌ها و ساخت اقامتگاهی دائمی باشد. به گفته محققان این غار احتمالاً یکی از صدها غار «جهان زیرزمینی و کشف نشده» کره ماه است که هنوز به طور کامل کشف نشده است.
کشورهای مختلف برای رسیدن به اقامت دائمی انسان در کره ماه، در حال رقابت هستند. اما آنچه اول ازهمه لازم است، محافظت فضانوردان از تشعشعات مختلف، دمای شدید و آب وهوای فضا است.
هلن شرمن که اولین فضانورد بریتانیا است به اخبار بی‌بی‌سی گفت این غار تازه کشف شده به نظر مکان مناسبی برای یک پایگاه دائمی می‌رسد. به نظر او انسان‌ها شاید در عرض ۲۰ تا ۳۰ سال آینده بتوانند در گودال‌های سطح ماه زندگی کنند.
اما او اشاره می‌کند این غار تازه کشف شده آنقدر عمیق است که فضانوردان با کمک جت پک یا آسانسور باید به آن داخل و از آن خارج شوند.
لورنزو بروزون و لئوناردو کارر از دانشگاه تِرنتو در ایتالیا این غار را با کمک یکی از رادارهای خود پیدا کردند. آن‌ها با این رادار داخل ورودی یک گودال روی ناحیه صخره‌ای ماه به نام دریای آسایش (Mare Tranquillitatis) را مشاهده کردند.
دریای آسایش، احتمالاً زمانی یک اقیانوس بوده است و از سطح زمین و با چشم غیرمسلح هم قابل دیدن است. اینجا همان نقطه‌ای است که آپولو ۱۱ در آن فرود آمد.
ورودی غار به سطح ماه باز می‌شود و بعد از آن دیواره‌های عمودی به سمت پایین و دیواره‌هایی دارد که روی آن سوار است. کف آن شیب‌دار است و احتمالاً می‌رود تا فاصله دورتری در زیرزمین ادامه داشته باشد.
این غار احتمالاً میلیون‌ها یا میلیاردها سال پیش و زمانی ایجادشده که گدازه‌های آتش‌فشانی در سطح ماه در جریان بوده‌اند و چنین تونلی را در لابه‌لای صخره‌ها ایجاد کرده‌اند.
پروفسور کاررمی‌گوید نمونه مشابه این غار در سطح زمین، غارهای لانزاروتی در اسپانیا است. او می‌گوید این محققان به‌عنوان بخشی از مطالعات خود، از این غارها بازدید کردند.
پرفسور کارر می‌گوید: «این کشف واقعاً هیجان‌انگیزی است. وقتی چنین کشفی می‌کنید و به تصاویر آن نگاه می‌کنید، متوجه می‌شوید اولین انسان در تاریخ هستید که دارد آن را می‌بیند.»
وقتی پروفسور بروزون و پرفسور کارر متوجه شدند این غار چقدر بزرگ است، فهمیدند می‌تواند محلی برای ایجاد یک پایگاه فضایی باشد.
پرفسور کارر می‌گوید: «هرچه باشد، زندگی در کره زمین هم از غارها شروع شد. دور از منطق نیست اگر فکر کنیم زندگی انسان‌ها در ماه هم قرار است از غار شروع شود.»
این غار هنوز نیاز به کاوش‌های بیشتری دارد اما محققان امیدوارند این رادار که توانایی نفوذ دارد با کمک دوربین‌ها و حتی روبات‌ها بتواند نقشه دقیق‌تری از آن ترسیم کنند.
دانشمندان حدود ۵۰ سال پیش متوجه وجود غارهایی در ماه شدند. در سال ۲۰۱۰ دوربینی که جز مأموریت مدارگرد شناسایی ماه بود، عکس‌هایی از یک سری گودال گرفت که دانشمندان فکر می‌کردند احتمالاً دهانه یک سری غار هستند.
اما دانشمندان نمی‌دانستند عمق این غارها چقدر است و آیا ممکن است فروبریزند.
تحقیقات پروفسور بروزون و پرفسور کارر حالا به تعدادی از این سؤال‌ها پاسخ داده است. البته برای فهمیدن اندازه واقعی غار، هنوز کارهای زیادی باقی‌مانده است.
فرانچسکو سائورو، مدیر هماهنگی تیم غارهای سیاره از آژانس فضایی اروپا به بی‌بی‌سی گفت: «ما تصاویر بسیار با کیفیتی از سطح ماه با وضوحی معادل ۲۵ سانتی‌متر داریم که حتی محل فرود آمدن آپولو ۱۱ را به ما نشان می‌دهند. اما هیچ چیز ازآنچه زیر سطح ماه قرار دارد، نمی‌دانیم. فرصت‌های زیادی برای کشف‌های فراوان وجود دارد.»
او می‌گوید این مطالعات ممکن است که به ما در کاوش غارهای سطح مریخ هم کمک کند.
و چنین مطالعه‌ای می‌تواند دریچه‌ای به سمت یافتن شواهدی از حیات در مریخ باز کند. زیرا اگر حیاتی در مریخ وجود داشته، حتماً دریکی از غارها بوده که توانسته از آن در برابر شرایط ناملایم سطح مریخ حفاظت کند.
این غار در کره ما ممکن است برای انسان‌ها مفید باشد اما دانشمندان در ضمن تأکید می‌کنند این کشف می‌تواند ما را به سمت جواب سؤال‌های اساسی در مورد تاریخ کره ماه و یا حتی منظومه شمسی راهنمایی کند.
صخره‌های داخل این غار درنتیجه تأثیرات آب‌وهوای فضا آسیب ندیده و دچار فرسایش نشده‌اند به همین دلیل می‌توانند اطلاعات سیاره شناسی دقیق و گسترده‌ای از میلیاردها سال قبل در خود ضبط کرده باشند.
این تحقیق از آخرین شماره نشریه علمی نیچر آسترونومی منتشرشده است.
