دلایل زیادی وجود دارد که چرا بسیاری از متخصصان سلامت نمی‌خواهند شما یک رژیم غذایی محدود داشته باشید. جنیفر رولین، موسس مرکز اختلالات خوردن در شهر راکویل ایالت مریلند به شبکه خبری سی‌ان‌ان می‌گوید: «رژیم‌های غذایی محدود به این معناست که به‌گونه‌ای غذا بخوریم که کالری کمتر از انرژی مورد نیاز بدن دریافت کنیم؛ یا درشت‌مغذی‌ها و دیگر گروه‌های غذایی را که فرد می‌خورد محدود کنیم.»
به گفته او چنین رژیم‌هایی پایدار نیستند و در نهایت ممکن است باعث شود که بدن انسان مواد غذایی مورد نیازش را دریافت نکند. همچنین ممکن است باعث ایجاد رفتارهای «پرخوری» در فرد می‌شود و یا اینکه در رابطه میان بدن فرد با مواد غذایی اختلالاتی ایجاد کند.
اما چگونه می‌توان دریافت که آیا یک رژیم غذایی محدودکننده داریم یا خیر؟
ناتالی موکاری، متخصص تغذیه در شهر شارلوت واقع در کارولینای شمالی می‌گوید: «اگر با این هدف غذاها را انتخاب می‌کنید که وزنتان کاهش یابد، یا اگر در رژیم غذایی شما برخی گروه‌های غذایی کاملا حذف می‌شوند، احتمالاً شما یک رژیم غذایی محدود دارید.»
به گفته او اگر هنوز هم دقیقا نمی‌دانید چه نوع رژیم غذایی گرفتید، می‌توانید سه پرسش زیر را از خودتان بپرسید:
۱- چقدر به غذا فکر می‌کنید؟
یکی از راه‌های ارزیابی رژیم غذایی این است که ببینید «چقدر به غذا فکر می‌کنید».
به گفته خانم موکاری، در صورت داشتن یک سبک زندگی سالم، هرآنچه را که بدنتان نیاز دارد می‌خورید و سپس به جلو حرکت می‌کنید.
اما افرادی که تحت یک رژیم غذایی محدود قرار دارند، نسبت به آنچه خوردند و آنچه خواهند خورد، رفتاری وسواس‌گونه پیدا می‌کنند و پس از خوردن غذا نیز احساس شرمندگی و پشیمانی می‌کنند.
داشتن رژیم‌های غذایی محدود باعث می‌شود که دورهمی‌های دوستانه برایتان کمتر سرگرم‌کننده باشد، از وعده‌های غذایی که می‌خورید رضایت کمتری داشته باشید و چگونه غذا خوردن به یک کار تمام وقت برای شما تبدیل شود.
در حالی که به گفته ناتالی موکاری «قرار نیست در مورد غذا به این شکل فکر شود».
۲- چقدر سختگیر هستید؟
یکی دیگر از معیارها «انعطاف‌پذیری» شما در مورد سبک غذایی است که دنبال می‌کنید.
جنیفر رولین می‌گوید: «میان ترجیح برای خوردن یا شیوه‌ای از غذا خوردن که احساس خوبی به کسی می‌دهد، و در مقابل مجموعه‌ای از قوانین سفت و سخت که باید رعایت شوند، تفاوت وجود دارد». بویژه که به گفته او اگر این مقررات رعایت نشوند، در فرد احساس گناه و شرمندگی ایجاد شود.
به گفته او، چنانچه شرایط درمانی خاصی وجود نداشته باشد که خوردن غذایی را برای شما منع کند، شما باید به خودتان اجازه دهید که به طور متعادل هر غذایی را که دوست دارید بخورید.
به عنوان مثال، برای محدود کردن خوردن پنیر دو راه ممکن است در پیش بگیرید. اول اینکه هرگز پنیر نخورید، و دوم اینکه با اضافه کردن میوه‌ها، سبزیجات و آجیل به ظرف پنیرتان به‌سادگی از میزان آن بکاهید.
او پیشنهاد می‌کند که راه دوم را برگزینید و «به جای حذف کامل یک ماده غذایی، ببینید که چه چیزهایی می‌توانید در کنار آن به ظرفتان اضافه کنید».
۳- آیا می‌توان کمی بیشتر داشت؟
ناتالی موکاری داشتن یک رژیم غذایی متعادل بر اساس قانون ۲۰/۸۰ را پیشنهاد می‌کند.
به این معنی که ۸۰ درصد مواقع غذاهایی را بخورید که در چهارچوب یک رژیم غذایی خاص یا به دلیل نگرانی‌های سلامتی تعریف شده است و ۲۰ درصد مواقع نیز نرمش بیشتری از خود نشان دهید.
این کار نه‌تنها باعث می‌شود لذت و سرگرمی را چاشنی غذایتان کنید بلکه باعث می‌شود از یک ذهنیت محدودکننده درباره انتخاب مواد غذایی دور شوید.
هر دوی این کارشناسان نیز مشورت با پزشکان برای انتخاب یک رژیم غذایی متعادل و متنوع را پیشنهاد می‌کنند.
