پریسا ایمانی‌راد، دانشمند و پژوهشگر سرطان در سانفرانسیسکو، زنی متاهل است و دوستان زیادی دارد؛ اما هفته‌ای یک یا دوبار تنها به رستوران می‌رود. او می‌گوید که غذا خوردن به‌تنهایی، به او فرصت فکر کردن یا خواندن می‌دهد. او سعی می‌کند که در این مدت سراغ گوشی تلفنش نرود و از سکوت لذت ببرد.
خانم ایمانی‌راد در حال خوردن نهار در رستورانی در سانفرانسیسکو می‌گوید: «این کار مانند رفتن به اسپا است؛ البته نوع متفاوتی از آن.»
بر اساس گزارش وبسایت «OpenTable»که در زمینه رزرو رستوران‌ها در ایالات متحده فعال است، میزان رزرو میز در رستوران تنها برای یک نفر، در دو سال گذشته ۲۹ درصد افزایش یافته است.
این رقم در سال جاری میلادی در آلمان نیز ۱۸ درصد و در بریتانیا ۱۴ درصد افزایش یافته است.
در ژاپن حتی برای چنین اشکالی از رزرو یک اصطلاح ویژه و توأم با احترام طراحی شده است: ohitorisama که به معنای غذاخوردن به تنهایی است.
به‌تازگی یک نظرسنجی در ژاپن نشان داده که ۲۳ درصد از مردم این کشور به تنهایی غذا می‌خورند؛ این رقم پیش از این در سال ۲۰۱۸ میلادی ۱۸ درصد بوده است.
به همین دلیل بسیاری از رستوران‌ها در ژاپن و دیگر کشورها، شروع به تغییر شیوه چینش میزها و صندلی‌ها و حتی تغییر منوهای غذا کردند تا محیط راحتی را برای جذب افرادی که به تنهایی غذا می‌خورند، فراهم کنند.
ماساهیرو ایناگاکی، پژوهشگر ارشد موسسه تحقیقاتی «Hot Pepper Gourmet Eating Out» می‌گوید: «حتی رستوران‌های به اصطلاح خانوادگی نیز اکنون صندلی‌های پیشخوان را برای غذاخوری‌های انفرادی افزایش دادند و وعده‌های کوچک‌تر ارائه می‌دهند تا فردی که به تنهایی غذا می‌خورد، غذاهای متنوعی دریافت کند.»
دبی سو، مدیرعامل وبسایت «OpenTable» نیز معتقد است که گرایش مردم به دورکاری، یکی از دلایل افزایش این سبک از غذاخوردن است زیرا افراد اکنون به تنهایی کار می‌کنند و اوقات نهار خود را نیز به تنهایی می‌گذرانند.
او دلایل دیگری را نیز برای رواج این پدیده اجتماعی برمی‌شمرد و می‌گوید: «فکر می‌کنم جنبش گسترده‌تری از عشق به خود و مراقبت از خود و لذت بردن از زمانی که در اختیار دارید، بوجود آمده است.»
با این وجود آنا ماتیلا، استاد دانشگاه پنسیلوانیا دیدگاه متفاوتی دارد و می‌گوید: «قرنطینه‌های طولانی‌مدت ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا باعث شد که تعاملات اجتماعی کمتر امکان‌پذیر باشد و بنابراین غذاخوردن گروهی در بیرون از خانه نیز اهمیت کمتری پیدا کند. علاوه بر این گوشی‌های هوشمند به برخی از مشتریان رستوران‌ها کمک می‌کنند که حتی وقتی تنها هستند، احساس کنند همچنان با دیگران ارتباط دارند.»
بررسی‌های مرکز تحقیقات «پیو» نیز حاکی از آن است که شمار افرادی که به تنهایی زندگی می‌کنند رو به افزایش است. بطور مثال در ایالات متحده، در سال ۲۰۱۹ میلادی ۳۸ درصد از بزرگسالان آمریکایی ۲۵ تا ۵۴ ساله بدون شریک زندگی می‌کردند.
این رقم در سال ۱۹۹۰ میلادی ۲۹ درصد بوده است و بر اساس داده‌های دولت، انتظار می‌رود تا سال ۲۰۴۰ میلادی به ۴۰ درصد افزایش یابد.
افزایش تمایل‌ها به سفر کردن به تنهایی بویژه در میان مسافران ۵۵ ساله و بالاتر نیز در رونق سبک غذاخوردن به تنهایی موثر بوده است.
کارولین ری، مدیرعامل و سردبیر وبسایت «JourneyWoman» که وب‌سایتی برای مسافران زن تنهای بالای ۵۰ سال است، می‌گوید: «به نظر می‌رسد که دنیا هنوز این ایده را بخوبی درک نکرده که ما زنان می‌خواهیم تنها باشیم زیرا مستقل و قدرتمند هستیم. ما می‌توانیم به هر رستورانی که می‌خواهیم برویم و میزی برای یک نفر داشته باشیم و از چنین چیزی نیز احساس خوبی داشته باشیم.»
واکنش رستوران‌ها به چنین پدیده‌ای متفاوت است. برخی رستوران‌ها حاضر به رزرو میز برای کمتر از دو نفر نیستند و در مقابل برخی می‌گویند از مشتریان تنها نیز استقبال می‌کنند زیرا این مشتریان معمولا وفادارتر هستند.
جیل وبر، بنیانگذار شرکت «Sojourn Philly» در فیلادلفیا که خود دارای دو رستوران و یک بار شراب است، از جمله افرادی است که از مشتریان تنها استقبال می‌کند و می‌گوید: «شما این آزادی را دارید که هرکجا که می‌خواهید بروید، تا هر زمانی که می‌خواهید بمانید، آنچه را که می‌خواهید سفارش دهید و با هرکسی که می‌خواهید بنشینید. در چنین شرایطی گاهی احساس شجاعت می‌کنید.»
