هنگامی که زبان جدیدی یاد می‌گیریم، درمی‌یابیم که گویشوران خود آن زبان می‌توانند جملات را بسیار سریع‌تر از آن چیزی که مغز ما قادر به پردازش آن است، بیان کنند.
شاید بگویید که شما زبان مادری خودتان را هم به سرعت صحبت نمی‌کنید. اما این لزوماً به دلیل ضعف مهارت‌های زبانی شما نیست، برخی از زبان‌ها ممکن است در واقع «سریع‌تر» یا «کندتر» از بقیه باشند.
البته سرعت گفتار در افراد مختلف می‌تواند متفاوت باشد. برخی از مردم آهسته صحبت می‌کنند، در حالی که برخی دیگر مانند مسلسل کلمات را به بیرون تف می‌کنند. به همین ترتیب، بیشتر افراد بسته به شرایط، خلق و خوی خود و غیره، سرعت گفتارشان را تغییر می‌دهند.
با این حال، یکی از پذیرفته‌شده‌ترین راه‌ها برای مطالعه سرعت زبان، تعداد هجاهای ادا شده در ثانیه است. کارشناسان در مطالعات متعدد زبان‌شناسی به این معیار پرداخته‌اند و بسیاری به این نتیجه رسیده‌اند که ژاپنی سریع‌ترین زبان است.
پژوهشگران دانشگاه لیون فرانسه در یک مطالعه در سال ۲۰۱۱ هفت زبان مختلف را بررسی و آنها را بر اساس هجاهایشان در هر ثانیه رتبه‌بندی کردند.
در نتیجه این مطلعه، ژاپن با ۷.۸۴ هجا در ثانیه اول شد و پس از آن اسپانیایی با ۷.۸۲، فرانسوی با ۷.۱۸، ایتالیایی با ۶.۹۹، انگلیسی با ۶.۱۹، آلمانی با ۵.۹۷ و ماندارین با ۵.۱۸ هجا در ثانیه در مکان‌های بعدی قرار گرفتند.
جالب اینجاست که سرعت درک شدن یک زبان ممکن است با مقدار اطلاعاتی که آن زبان می‌تواند در واحد زمان رمزگذاری کند نیز ارتباط داشته باشد.
در مطالعه دیگری در دانشگاه لیون در سال ۲۰۱۹ میلادی، ۱۷ زبان مختلف در سراسر اروپا و آسیا از نظر اطلاعات در هر هجا بررسی و معلوم شد اگرچه ظاهراً ژاپنی به سرعت صحبت می‌شود، اما اطلاعات زیادی با هر هجا ارائه نمی‌کند. بنابراین محققان به این اندیشیدند که شاید هجاها در زبان ژاپنی سریع‌تر ادا می‌شود تا معنی بیشتری را با جملات گفته شده برساند.
دان دودیو، یکی از مؤلفان این پژوهش می‌گوید: «ما به شواهد محکمی دست یافتیم که نشان می‌دهد برخی از زبان‌ها سریع‌تر از زبان‌های دیگر صحبت می‌شوند. برای مثال، ژاپنی‌ها و اسپانیایی‌زبان‌ها در هر ثانیه حدود ۵۰ درصد هجاهای بیشتری نسبت به ویتنامی‌ها و تایلندی‌ها تولید می‌کنند. همچنین در برخی زبان‌ها به دلیل ساختار آواشناختی و دستور زبانی، اطلاعات بیشتری را در هر هجا وجود دارد. به عنوان مثال، انگلیسی حدود ۱۱ برابر بیشتر از ژاپنی انواع گوناگون هجا دارد.»
دکتر فرانسوا پلگرینو، نویسنده اصلی این مطالعه نیز می‌گوید: «با این حال گونه‌ای تعادل بین این دو وجود دارد، به طوری که زبان‌های دارای هجاهای کم اطلاعات سریع‌تر از زبان‌های پر اطلاعات صحبت می‌شوند و از یک جایی به بعد همه زبان‌ها متعادل می‌شوند.»
بسیاری از این مطالعات زبان‌شناختی روی زبان‌های اروپایی و آسیای شرقی متمرکز شده‌اند و هزاران زبان متنوع دیگر را که در جهان وجود دارد، نادیده گرفته‌اند. درست است که تقریباً نیمی از جمعیت جهان یکی از ده زبان پرگویشور را به عنوان زبان مادری خود صحبت می‌کنند، اما تعداد زیادی از زبان‌های ناشناخته و شگفت انگیز وجود دارد که احتمالاً همه این فرضیات را نقض می‌کنند.
