درگذشت پاپی که تجمل و توجه را دوست نداشت!

پاپ فرانسیس به ساده‌زیستی معروف بود و در آرژانتین، از وسایل حمل‌و‌نقل عمومی استفاده می‌کرد. او پس از انتخاب به مقام پاپی، به‌جای نشستن بر تخت مخصوص، کنار سایر کاردینال‌ها ایستاد و به‌جای سوار شدن بر خودرو لوکس مخصوص، ترجیح داد همراه سایر کاردینال‌ها سوار مینی‌ون شود. 

پاپ فرانسیس در سال ۲۰۰۵ در انتخابات پاپی، نفر دوم شد و رقابت را به پاپ بندیکت شانزدهم واگذار کرد. کتاب زندگی‌نامه پاپ فرانسیس با عنوان «امید» در ژانویه ۲۰۲۵ منتشر شد. سالی که او آن را سال امید نامیده بود، و در واقع اولین کتاب زندگی‌نامه‌ای است که یک پاپ در زمان تصدی مقامش نوشته است. قرار بود این کتاب پس از درگذشت پاپ منتشر شود. کتابی صریح و صادقانه که نگاهی عمیق و روشنگرانه نه فقط به شخصیت پاپ، بلکه به چالش‌ها و الزامات مقام پاپی دارد.

کسانی که مایل به شناخت بیشتر شخصیت پاپ فرانسیس باشند، بی‌تردید نکات جالبی در آن خواهند یافت. او کودکی بود که هرگز شاگرد اول نشد اما سخت‌کوش بود؛ طرفدار فوتبال و بسکتبال بود و به جمع‌آوری تمبر علاقه داشت؛ و در بزرگسالی شیفته موسیقی کلاسیک شد. در این کتاب، پاپ فردی خلاف جریان ترسیم می‌شود، کسی که بدون ترس از سنت‌های دیرینه کلیسا فاصله گرفت. او از زندگی در کاخ آپوستولیک امتناع کرد و به‌جای لیموزین رسمی از یک فورد فوکوس آبی برای تردد در رم استفاده می‌کرد.

بیزاری پاپ از جنگ و تمرکزش بر ضرورت صلح نه فقط در سخنانش بلکه در روایت خاطرات کودکی‌اش نمود داشت. او در کتاب زندگی‌نامه‌اش نوشت: «اگر جنگ جهانی اول را از زبان پدربزرگم شنیدم، با جنگ جهانی دوم در بوئنوس آیرس از داستان‌های مهاجرانی که پس از آن کشتار جدید به این‌جا آمدند یا برای فرار از آن مهاجرت کردند، آشنا شدم.» تجربه‌های خانوادگی در واقع ریشه انزجار شدید پاپ فرانسیس از جنگ و صنعت نظامی را شکل داد.

کتاب «امید» خاطرات فردی است که از قرار گرفتن در مرکز توجه احساس ناراحتی می‌کرد، مهمانی دوست نداشت و از سال ۱۹۹۰، تلویزیون تماشا نکرده بود. با وجود حملات تند جناح محافظه‌کار کلیسا به پاپ فرانسیس، در این کتاب هیچ نشانه‌ای از انتقام‌جویی یا کینه‌ورزی دیده نمی‌شود.  او معتقد بود که لزومی ندارد تفاوت‌ها به اختلاف منجر شوند و کتاب «امید» این احساس را منتقل می‌کند که قوانین کلیسا اهمیت کمتری نسبت به تجربه واقعی زندگی مردم دارد.

یکی از تغییرهای ماندگاری که پاپ فرانسیس ایجاد کرد، دادن آزادی به کاتولیک‌ها برای صحبت درباره هر موضوعی بود. زمانی که پاپ ژان پل دوم اعلام کرد زنان هرگز نمی‌توانند به مقام کشیشی منصوب شوند، هرگونه بحث بیشتر درباره این موضوع را ممنوع کرد. اما این روش پاپ فرانسیس نبود؛ او یک شنونده بود؛ او می‌خواست تا حد ممکن صداهای مختلف را بشنود.

پاپ فرانسیس از فرهنگ روحانیت انحصاری و کشیش‌هایی که خود را بیش از اندازه مهم می‌پندارند بیزار بود.

زندگی پاپ فرانسیس بیش از دایره بسته کلیسا، بر کشمکش‌ها و چالش‌های بشر متمرکز بود؛ چنان که او در «امید» نوشت: «زندگی به سوی مقصدی فراتر از این زندگی می‌رود.»

منبع خبر