بهروز عطایی از سرمربیگری تیم ملی والیبال ایران استعفا کرد، مردی که شروعی مطبوع با این تیم داشت، اما به تلخی با تیم ملی والیبال ایران خداحافظی کرد.
مرداد ۱۴۰۰ پس از اینکه تیم ملی والیبال در لیگ ملتها در رده دوازدهم ایستاد و در المپیک هم نتوانست عملکرد خوبی داشته باشد و از صعود بازماند، مسئولان فدراسیون تصمیم به تغییر گرفتند. ولادمیر آلکنو، سرمربی روس تیم ملی، نه در لیگ ملتها به موفقیت مورد نظر رسیده بود و نه توانسته بود بعد از شکست‌های لیگ جهانی، پیروزی در المپیک را برای ایران بسازد.
هدف، حضور در المپیک پاریس با تغییر نسل
پس از آن کادر فنی تیم ملی ایران بعد از ۱۱ سال به یک ایرانی سپرده شد، بعد از حسین معدنی، خولیو ولاسکو سرمربی تیم ملی شد و بعد از او اسلوبودان کواچ، رائول لوزانو، ایگور کولاکوویچ و آلکنو هدایت تیم ملی را برعهده داشتند تا نوبت به بهروز عطایی رسید.
همان زمان عطایی در مصاحبه با روزنامه ایران گفته بود که هدف از حضور او اولاً حضور والیبال ایران در المپیک پاریس است و بعد از آن به دنبال حضوری موفق در این رقابت‌ها هستند تا با نتایجی قابل قبول مردم را خوشحال کنند.
حالا پس از گذشت ۲ سال از آن صحبت‌ها، تیم ملی والیبال ایران در رقابت‌های انتخابی المپیک با قبول شکست برابر تیم‌هایی همچون آلمان، اوکراین، جمهوری چک و کسب تنها یک پیروزی برابر قطر صعودش به المپیک پاریس به خطر افتاده. پس از شکست برابر تیم جمهوری چک بود که بهروز عطایی سرانجام رفتن را به ماندن ترجیح داد و استعفا کرد.
