مرکز آمار جمهوری اسلامی اعلام کرد که دست کم «۵۵۶ هزار نوجوان» ایرانی قبل از ورود به مقطع دبیرستان، به دلایلی که اصلی‌ترین آن، «فقر و محرومیت» است، مجبور به «ترک تحصیل» می‌شوند.
به نوشته وب سایت دیده بان ایران، به استناد «گزارش وضعیت اجتماعی و فرهنگی ایران بهار۱۴۰۲» منتشر شده توسط مرکز آمار ایران، در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱، بیش از ۵۵۶ هزار کودک در سن «۱۵ تا ۱۷ سال» از تحصیل بازماندند که ۲۹۵ هزار تن، پسر و ۲۶۱ هزار تن، دختر هستند.
بر اساس این گزارش، «نرخ ترک تحصیل» دوره ابتدایی در سال تحصیلی ۹۵ – ۹۶، عدد «۰.۹۹ درصد» بوده اما پس از پنج سال، در سال تحصیلی ۱۴۰۱ – ۱۴۰۲ به عدد «۱.۲درصد» رسیده و در دوره متوسطه اول نیز «۴.۱۱ درصد» بوده که به مرور به «۵.۴۷ درصد» رسیده که سیری صعودی را ثبت نشان می‌دهد.
آمار این گزارش در شرایطی منتشر شده است که به نوشته اعتماد، علی اصغر فانی، وزیر اسبق آموزش و پرورش ، روز ۱۹ شهریور به استناد آمار مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، تعداد «بازماندگان از تحصیل» در ایران را «۹۳۰ هزار تن» اعلام کرده و گفته بود که آنها، «بی سوادان آینده» را تشکیل می‌دهند.
همچنین به نوشته دیده بان ایران، جدیدترین گزارش مرکز آمار ایران، تاکید دارد که به دلیل گسترش فقر و کاهش بیشتر دسترسی کودکان به منابع و امکانات اموزشی در دوران همه‌گیری ویروس کرونا، محرومیت از تحصیل کودکان ایرانی نیز شدت بیشتری یافته است.
از سوی دیگر، انجمن صنفی معلمان استان فارس نیز روز اول مهر در پیامی با عنوان «مهرماه و جاماندگان از مهر»، نوشته بود: بازگشایی مدارس را در حالی آغاز می‌کنیم که «چندین هزار کودک به دلایل‌مختلف از تحصیل بازمانده‌اند و کودکان کار به عنوان «قربانیان کوچک فقر»، از جمله آثار این بازماندگان از تحصیل هستند.
وب‌سایت «تجارت نیوز» نیز روز ۲۹ شهریور بر اساس نظرسنجی «مرکز افکارسنجی سرمایه» نوشت که به طور میانگین، قیمت لوازم التحریر، «رشد ۵۰ درصدی» داشته است.
بر اساس نتایج بدست آمده در این نظرسنجی، حدود «۶۰ درصد» از خانوارهای تهرانی برای تحصیل فرزند خود شهریه پرداخت می‌کنند و بیش از «۵۳ درصد» از دانش‌آموزان استان تهران، پیاده به مدرسه می‌روند، زیرا هزینه سرویس مدارس هم بیش از «۵۰ درصد» نسبت به سال گذشته افزایش داشته است.
همزمان با تشدید روند ترک تحصیل و بازماندن از ادامه تحصیل کودکان ایرانی، دولت جمهوری اسلامی اقدام به اخراج، تعلیق تدریس، بازداشت یا محرومیت از فعالیت بخشی از کادر آموزشی به بهانه مطالبه امور صنفی یا بیان اعتراضات مدنی می‌کند.
از مطالبات معلمان و فعالان صنفی معلمان در سالیان اخیر، رایگان بودن آموزش و پایان سیاست پولی سازی مدارس بوده است.
