مردان نمکی مجموعه‌ای از مومیایی‌های طبیعی هستند که طی چند دهه در معدن نمک چهرآباد زنجان کشف شده‌اند. باستان‌شناسان معتقدند این افراد در دوره‌های مختلف در معدن جان باخته و به طور طبیعی در نمک حفظ شده‌اند. تاکنون ۶ مومیایی نمکی پیدا شده است که متعلق به دوره‌های مختلف تاریخ ایران هستند.
اولین مرد نمکی در سال ۱۹۹۴ طی عملیات معدنکاری کشف شده است. برآورد می‌شود این مرد حدود ۱۷۰۰ سال پیش در دوران ساسانیان در ۳۵-۴۰سالگی درگذشته باشد. در کنار بقایای این مومیایی، اشیایی مانند چاقوهای آهنی و گوشواره طلا نیز یافت شده است.
سر این مومیایی به دلیل مو و ریش بلندش شهرت دارد و هم‌اکنون در موزه ملی ایران به نمایش گذاشته شده است.
پس از آن نیز مومیایی‌های بیشتری در سال‌های ۲۰۰۴، ۲۰۰۵ و ۲۰۰۷ کشف شده‌اند که باستان‌شناسان معتقدند در اثر حوادثی در معدن جان باخته‌اند.
مطالعه این مومیایی‌ها به درک بهتر شیوه زندگی و کار آن‌ها کمک کرده و پژوهش‌های زیادی در این زمینه انجام شده است.
همچنین با بررسی‌های باستان‌شناسی، ۳ مرحله تاریخی هخامنشی، ساسانی و اسلامی برای استخراج نمک در این معدن شناسایی شده است که نشان می‌دهد عملیات معدنکاری در این دوره‌ها به شیوه‌های مختلفی انجام می‌شده است.
One thought on “درباره «مردان نمکی» باستانی ایران چه می‌دانیم؟”