مرجان‌های دریایی اطراف جهان به دلیل موج بی‌سابقه گرما در اقیانوس‌ها درحال رنگ باختگی و حتی مرگ هستند. به گفته سازمان علوم اتمسفری و اقیانوسی آمریکا، نوآآ، گرمای اخیر به چهارمین رویداد انبوه رنگ باختگی در سراسر جهان دامن زده است.
رنگ باختگی (بلیچینگ) زمانی اتفاق می‌افتد که مرجان‌ها زیر فشار سفید می‌شوند چون آبی که در آن زیست می‌کنند بیش از حد گرم است.
مرجان‌ها زیستگاه مهم آبزیان هستند و وجود آنها به صنعت ماهیگیری کمک می‌کند که سالانه تریلیون‌ها دلار درآمد دارد.
رکورد دما در اقیانوس‌ها چند ماه است که پی در پی شکسته می‌شود، اما این اولین بار است که شواهدی سراسری از تاثیر آن بر آبزیان ظاهر می‌شود.
نوآآ با دریافت گزارش‌های علمی از اطراف جهان، روز دوشنبه تایید کرد که استرس در سطح انبوه در کلیه اقیانوس‌ها (اطلس، آرام و هند) درحال وقوع است.
مرجان‌های رنگ باخته ممکن است در عکس‌ها زیبا به نظر برسند اما دانشمندان می‌گویند معاینه آنها از نزدیک نشانگر وخامت حال آنهاست.
دانشمندان در آمریکا، استرالیا، کنیا و برزیل در گفتگو با بی‌بی‌سی نیوز از یاس و حتی خشم خود به دلیل این وضعیت صحبت کردند.
اولین نشانه‌های خطر سال گذشته در دریای کارائیب ظاهر شد، زمانی که شناگران در آب‌های نزدیک سواحل فلوریدا متوجه شدند آب دریا مثل وان آب داغ است.
این گرما بعدا به نیمکره جنوبی رسید و اکنون بر بیش از نیمی از مرجان‌های دریایی جهان از جمله «دیوار بزرگ مرجانی» استرالیا، و همچنین در سواحل تانزانیا، موریس، برزیل، جزایر اقیانوس آرام، و همچنین دریای سرخ و خلیج فارس اثر گذاشته است.
اوت گذشته دمای میانگین جهانی اقیانوس‌ها رکورد شکست و از آن زمان تقریبا به طور روزانه بالاتر از میانگین بوده است.
تغییر اقلیم، که محصول تصاعد گازهای ناشی از سوخت های فسیلی است، درحال افزایش دمای آب‌های سطحی اقیانوس‌ها بوده است.
ال نینیو – یک رویداد اقلیمی طبیعی – هم از ماه ژوئن گذشته به بالاتر رفتن دما دامن زده است، هرچند نشانه‌هایی دیده می‌شود که این پدیده درحال افول باشد.
مرجان‌ها برای سیاره زمین اهمیت حیاتی دارند. دانشمندان از آنها به عنوان معمار دریاها یاد می‌کنند، چون ساختمان‌های گسترده‌ای که میزبان ۲۵ درصد کل گونه‌های دریایی است ایجاد می‌کنند.
مرجان‌های ناخوش اگر برای دو ماه در معرض دمایی یک درجه بالاتر از حالت عادی باشند احتمالا می‌میرند. اگر دمای آب دو درجه بالاتر از میانگین باشد، مرجان‌ها فقط یک ماه دوام می‌آورند.
با مرگ آنها، آبزیانی مثل ماهی که برای جهت‌یابی از صدای مرجان‌ها استفاده می‌کنند به سختی می‌توانند راه خانه را پیدا کنند.
مرجان‌ها می توانند از فشار گرما جان به در ببرند اما نیاز به زمان دارند که در حالت ایده آل چندین سال طول می‌کشد. وقتی مرجان‌ها ضعیف شدند در برابر بیماری آسیب‌پذیر می‌شوند که خطر مرگ آنها را زیاد می‌کند.
آخرین رنگ باختگی انبوه جهانی در سالهای ۲۰۱۴ – ۲۰۱۶ اتفاق افتاد. از آن زمان، دمای اقیانوس‌ها خیلی گرمتر شده است، به طوری که نوآآ مجبور به معرفی سه سطح هشدار تازه از نظر حرارت شده است.
تحقیقاتی که هفته پیش منتشر شد تا حدودی این امید را پدید می‌آورد که مرجان‌هایی که در آب‌های عمیق‌تر و خنک‌ترِ دیوار بزرگ مرجانی استرالیا زندگی می‌کنند – یعنی در عمق ۳۰ تا ۵۰ متری – با گرمایش زمین می‌توانند نسبت به مرجان‌های ساکن نقاط کم عمق برای مدت بیشتری دوام بیاورند.
دانمشندانی که بی‌بی‌سی با آنها صحبت کرد گفتند که باید این واقعیت را پذیرفت که مرجان‌ها، چنانکه ما می‌شناسیم، برای همیشه عوض خواهند شد و پروژه‌های احیا در ابعاد کوچک امکان نجات آنها در سطح وسیع را ندارد.
آنها می‌گویند فقط کاهش سریع و جهانی گازهای گلخانه‌ای است که می‌تواند روند گرمایش اقیانوس را محدود و بقای حداقل بخشی از مرجان‌ها را تضمین کند.
