چرا زنان کمتر در فضای عمومی سؤال می‌کنند؟ بر اساس مقاله منتشر شده در بی بی سی فارسی، وقتی دست‌ها بالا می‌روند، همیشه تعداد مردانی که آماده‌اند سؤالی بپرسند بیشتر از زنان است. اغلب اولین دست‌هایی که بالا می‌رود دست مردان است. در این مقاله آمده است، البته این امکان هم وجود دارد که زنان سؤال‌های کمتری برای پرسیدن دارند و ایرادی هم ندارد. اما بارها و بارها پیش‌آمده، وقتی بعد از جلسه در صف دستشویی زنان ایستاده‌ایم، زنانی از حاضران جلسه سؤال‌هایی که داشته‌اند و در جلسه مطرح نکرده‌اند را به من گفته‌اند. این همیشه خود سؤال عالی بوده است.
داده‌ها در این مورد کل داستان را نشان نمی‌دهند اما سال‌ها مواجه‌شدن با این موقعیت من را بر آن داشت تا نگاهی به آمار بیندازم. بیشتر تحقیقات در این زمینه با مشاهده شرکت‌کنندگان در کنفرانس‌های آکادمیک و در فضای دانشگاهی انجام‌شده و نه با بررسی گردهمایی‌های عمومی‌تر اما نتیجه این تحقیقات همچنان می‌تواند آموزنده و مفید باشد. شواهد نشان می‌دهد آنچه من تجربه کرده‌ام منحصربه‌فرد نیست بلکه روندی عادی است.
به‌عنوان‌مثال که شوشانا دیویس در مطالعه‌ای که در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی انجام داده و نتیجه آن در سال ۲۰۲۲ منتشر شد، به مشاهده نشست تا ببیند در آخر کنفرانسی که در آن افرادی با تخصص‌های متنوع از زیست شناسان تا فیزیکدان ستاره‌شناس تا اقتصاددان حضور داشتند چه کسی سؤال می‌پرسد. این‌یکی از آن کنفرانس‌هایی بود که اگر در آن سؤالی دارید باید از جایتان بلند شوید و درحالی‌که همه شمارا نگاه می‌کنند، در صفی پشت میکروفون بایستید. ۶۳ درصد از شرکت‌کنندگان جلسه مرد بودند بنابراین در نظر اول می‌توان حدس زد ۶۳ درصد سؤال‌ها از طرف مردان باشد. اما در واقعیت ۷۸ درصد مردان سؤال‌های خود را پرسیدند.
