اگر بار دیگر از خود پرسیدید چرا خود را در معرض چیزی سرد، تند، ترسناک یا مشمئزکننده قرار می‌دهید، شاید پاسخ فقط هیجان نباشد، شاید مغزتان دارد راهی برای نزدیک‌تر شدن به دیگران پیدا می‌کند
هر زمستان، در دل سرمای استخوان‌سوز، صدها نفر در جشنواره زمستانی تن به آب‌های سرد می‌زنند و عجیب آنکه در حالی که لرزان و فریادکشان ازآن بیرون می‌آیند خندان‌اند. پژوهشی جدید نشان می‌دهد که تجربه‌‌های ناخوشایند، اگر با لذت همراه شوند، پیوندهای اجتماعی را تقویت می‌کنند، حتی اگر با رنج و درد همراه باشند.
به‌‌گزارش وبسایت کازموس، این پژوهش جدید به سرپرستی دکتر لورا فریس، روان‌شناس اجتماعی از دانشگاه کوئینزلند، و با همراهی دانشگاه ملی استرالیا و دانشگاه ملبورن انجام شده است. تحقیقات میدانی این پژوهشگران طی چند سال و در جشنواره «دارک موفو» (Dark Mofo) شهر هوبارت تاسمانی ــ به‌ویژه در آیین سالانه «شنای انقلاب زمستانی» (solstice swim) ــ صورت گرفته است. این آیین سالانه چیزی فراتر از آزمون تاب‌آوری انسان است و ممکن است در واقع مردم را به یکدیگر نزدیک‌تر کند.
به‌گفته فریس، ما اغلب درباره «پیوند ناشی از ضربه عاطفی» و اینکه سختی مشترک چگونه مردم را به هم نزدیک می‌کند می‌شنویم، اما تحقیق ما چیزی فراتر را نشان داد. به گفته او، «لذت ــ نه درد ــ عامل تعیین‌کننده و موثر احساس پیوند میان شرکت‌کنندگان این رویدادها بود.»
این پژوهش، که در مجله «روان‌شناسی مثبت‌گرا» (The Journal of Positive Psychology) منتشر شد، بررسی می‌کند که افراد از تجربه مشترک لحظات ناخوشایند یا ناراحت‌کننده چه دستاوردی دارند. نتیجه این است که لذتی که از دل ناراحتی به دست می‌آید نقش کلیدی در ایجاد پیوند اجتماعی دارد.
براساس این مطالعه، این پدیده ظاهرا متناقض ــ جایی‌که رنج می‌تواند خوشایند باشد ــ ریشه زیست‌شیمیایی دارد. رنج می‌تواند سامانه افیونی درونی بدن را فعال و پس از پایان ناراحتی نوعی «سرخوشی طبیعی» ایجاد کند.
...
