بازده ماه پیش، در غروب بیستم ژانویه، در کازینو ماساچوست، مالک باشگاه بوستون ردساکس دیداری با هواداران این تیم داشت. جان هنری پس از طرح سوالی در مورد دلیل گرانی بلیت بازی‌ها مجبور شد سه بار مکث کند تا سروصداها فروکش کند و بتواند دلایل خود را توضیح دهد. اما بلافاصله همه او را هو کردند. این مرد ۷۴ ساله گفته بود: «بازیکنان بیسبال گران هستند.»
طرفداران سرسخت ردساکس که در رویداد سالانه این تیم به نام «آخر هفته زمستان» حاضر شده بودند تا از بازیکنان و مقامات خبری بشنوند، بدون خجالت احساس خود به هنری را بروز دادند.
ردساکس توانسته در بیست سال گذشته چهار عنوان قهرمانی، بیش از هر تیم دیگری، کسب کند. اما هواداران همچنان از گروه ورزشی فنوی (اف‌اس‌جی) مالک مشترک ردساکس و باشگاه لیگ برتری لیورپول ناراضی‌اند.
هم‌زمان در آن سوی اقیانوس اطلس، لیورپول در ورزشگاه آنفیلد با چلسی به تساوی بدون گل رسید. با این نتیجه تمام امید آنها برای صعود به جمع چهار تیم لیگ برتر (و کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا) از بین رفت. هفته بعد هم با شکست برابر برایتون از جام حذفی کنار رفتند و با شکست مقابل رئال مادرید از لیگ قهرمانان اروپا حذف شدند.
برای گروهی از طرفداران لیورپول، مقصر اصلی آن فصل ناامیدکننده اف‌اس‌جی بود. مالکی که هر دو سوی اقیانوس همه او را مقصر ناکامی تیم‌های محبوب خود می‌دانند و معتقدند این مالک خسیس تیم آنها را عقب انداخته است.
One thought on “از بوستون تا لیورپول، ماجرای «مالک خسیسی» که در دو سوی اقیانوس پول خرج نمی‌کند”