وقتی به کارنامه سپاه در سالهای اخیر نگاه کوتاهی می کنیم، متوجه می شویم که همیشه خون بیگناهان در میان است. فرقی نمی کند که این خون در داخل ایران باشد، یا در خاورمیانه باشد و یا اینکه در اوکراین. تصویر سپاه از جهان، جهانی است همراه با خشونت و جاری شدن خون مردم. روزی این بیگناهان درهواپیمای مسافربری قربانی این خشونت می شوند، روزی در سر سفره ای و زیر سقف خانه ای. و روز دیگر کودکانی در پارکی در کیف و یا جوانانی در کنسرتی در اسرائیل.
سران رژیم جمهوری اسلامی سالهاست ادعا می کنند که پیشرفتهایی در تکنولوژی داشته اند. اما این به اصطلاح پیشرفت‌ها جز بدبختی برای مردم ایران و منطقه چیزی به ارمغان نیاورده است. هر تولیدی که با صرف هزینه های گزافی می کنند، بمبی می شود برای کشتار غیر نظامیان. اگر به تولیدات سپاه دقت کنیم، می بینیم که ویژگی مشترک آنها کشتار و آوارگی بوده است. و جالب اینکه هدف همیشگی این تولیدات انسانهای بیگناه می باشد. حتی تولیدات وابسته به سپاه هم بلای جان مردم ایران شده است. تولیدات خودروی صنایع وابسته به سپاه در سالهای اخیر جان هزاران ایرانی را گرفته اند. در سال ۱۳۹۸ به گفته رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی نیروی انتظامی ایران، کمال هادیانفر، یک سوم جان‌باختگان و مصدومان سوانح رانندگی از ۱۱ سال پیش تا زمان این مصاحبه قربانیان پراید بودند.
سپاه از همان آغاز تاسیس، هستی خود را بر مبنای کشتار بنا نهاده است. برای همین است که بدون خونریزی و کشتن انسانهای معصوم این گروه وجود خارجی ندارد. سپاه با ترویج خشونت بوجود آمده و با گسترش کشتار و آوارگی به حیات خود ادامه می دهد و چه بسا خودش نیز غرق این خونریزی‌ها خواهد شد.
