در تاریخ ۱۲ فوریه یک کشتی که عازم بندر خمینی در ماهشهر بود، هدف موشکهای حوثی ها در تنگه باب المندب قرار گرفت و خسارات جزئی دید. کشتی باری «ام وی استار آیریس» با پرچم جزایر مارشال که متعلق به کشور یونان بود، غلات ذرت را از برزیل به ایران حمل می کرد. اگرچه سخنگوی حوثی ها در پیامی تبلیغاتی ادعا کرد که این کشتی متعلق به آمریکا بوده است.
حوثی ها که مورد حمایت لجستیکی و نظامی جمهوری اسلامی هستند، چرا به یک کشتی که بارش متعلق به این رژیم بود، حمله کرد؟ آیا این یک خودزنی بود یا اینکه آشفتگی تروریستهای حوثی را بعد از حملات اتئلاف دریایی به مقرهایشان نشان می دهد؟
درباره این حادثه باید به چند نکته اشاره کرد؛ برخی صاحبنظران بر این عقیده هستند که بعد از حرکت کشتی جاسوسی بهشاد جمهوری اسلامی از تنگه باب المندب به نزدیکی پایگاه چین در سواحل جیبوتی، حوثی ها قادر به رصد دقیق کشتی ها نیستند. بنابراین این حادثه نتیجه آشفتگی حوثی ها را نشان می دهد که آتش به اختیار در حال موشک پراکنی به آبها آزاد و وکشتی های تجاری هستند.
نکته دیگر اینکه، جمهوری اسلامی بار این کشتی را ذرت بوده است، از کشور برزیل خریداری کرده بود. ایران بدلیل سیاستهای ناکارآمد جمهوری اسلامی به یکی از کشورهای محتاج به غلات تبدیل شده است. سالانه میلیونها دلار برای تامین مایحتاج غلات در ایران هزینه می شود. و بیشتر شرکتهای وابسته به سپاه و رژیم در واردات محصولات بزرگ هستند. ایران از کشورهای روسیه، اوکراین و برزیل سالانه هزاران تن غلات وارد می کند. حال جالب است که موشکهایی که هدیه ی جمهوری اسلامی به حوثی ها هستند، غلاتی که پولش از جیب مردم ایران خریداری شده است را هدف قرار می دهند.
از هر لحاظ که به این حادثه نگاه کنیم، خواهیم دید که سیاستهای منطقه ای جمهوری اسلامی آسیب های جبران ناپذیری را به مردم ایران و منطقه وارد می کند. دود موشک پراکنی حوثی ها ی مزدور جمهوری اسلامی به چشم مردم غیر نظامی می رود.
